تا بزم محبت تو بر پاست حسین   

اشک غم تو میوه ی دلهاست حسین   

تا صبح ظهور طالب خون توییم

بر ما همه شب ها, شب یلداست حسین

نمک پرورده ی خوان حسینیم

تمام عمر مهمان حسینیم

در این عالم در آن عالم همیشه

رهین جود و احسان حسینیم

کربلا کعبه ی دل هاست خدا می داند

دیدنش آرزوی ماست خدا می داند

ما عزادار حسنیم خدا می داند

تا حسین هست چه حاجت به عطای دگران

تا حسین هست مگو مدح و ثنای دگران

تا حسین هست به دل راه مده عشق کسی

چون که دل جای حسین است نه جای دگری

بر خیز که نور ازلی می آید  

بر عالم ایجاد , ولی می آید    

مجموعه ی حُسن و عشق و ایثار و کرم

یعنی که حسین بن علی می آید

تا بال و پر عشق به جانم دادند

در وادی عاشقان مکانم دادند

گفتم که کجاست کعبه ی اهل ولا

در گاه حسین(ع) را نشانم دادند

سروشی دوش در گوشم , سرود این نغمه ی شیوا

که بشگفت از گلستان محمد نوگلی زیبا

بشارت ای گنه کاران حسین آمد حسیت آمد

نثار مقدش سرها , فدای جان او جان ها

داغ تو ز چشم دل من خواب گرفته است

این کرب و بلا را همه سیلاب گرفته است

گفتم بنویسم ز تو و آن لب تشنه

اندوه لبت از قلمم تاب گرفته است

صد خیمه ی آتش زده و دشت پر از خون

این منظره را دست خدا قاب گرفته است

آن کس که نداست و نداند که حسین کیست

دریای شعورش همه مرداب گرفته است

در روز جزا پیش تو حاتم چو گدایی

زانو زده و دامن ارباب گرفته است

لعنت بشود آن متوکل که نداست

قبر تو میان دل ما قاب گرفته است

ما چله نشین شب یلدای حسینیم

ماتم زدگان غم عظمای حسینیم

ما غرق عزای پسر فاطمه هستیم

ما تا به سحر محو تماشای حسینیم

عالم همه محو گل رخسار حسین است

ذرات جهان در عجب از کار حسین است

دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش

یعنی که خدای تو عزادار حسین است